[zaloguj się]

DUKA (4) sb m

duka (3), duk (1); duka BielSpr, StryjKron, KlonWor; duk BielKron.

-k- (3), -c- (1).

Fleksja
sg
N duka
G duka
I duką

sg N duka (2).G duka (1).I duką (1).

stp, Cn, Linde brak.

Książę, władca miasta (4): [burmistrz] Radby miał Wenecyą z miáſtecżká/ Lecż Duká/ Chce by mu rolą orał: nie ledá to ſztuká. KlonWor 15.

W połączeniu z nazwą miejscową lub przymiotnikiem od nazwy miejscowej (3): przycżyná iego śmierći byłá z fráſunku/ gdy vſłyſzał żonę ſwego ſynowcá Duka de Pálliáno/ z miáry ſwey wyſtępić/ á wſtyd małżeńſki ſtráćić. BielKron 238v; záſie Málátéſtá s Papieżem s Cálábri/ tákież Weneći z Duką Ferárſkim/ y z Máximilianem [zaczęli prowadzić walki wewnętrzne] BielSpr 57; w Grenningu Mieśćie Friſlanſkim Hetman Hiſpáńſki Duca de Alba záłożył twierdzą mocną StryjKron 26.

HJ