[zaloguj się]
[pdf]

DUSZNIE (8) av

e pochylone.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Koniecznie, po niewoli, pod przymusem; necessario, omnino, plane, profecto, prorsus, non sponte Cn [w tym: dusznie musieć [co czynić] (5), mieć [co czynić] (2)] (7): Więc ći ieſſcze będzie grozić Ze mu duſſnie muſiſz zwozić RejRozpr E2, D4v; BielSat Ev; Tákby przyſtało/ y ták ma być ſłuſznie/ Cżego [figurę w szachach] kto dotknie tymby miał idź duſznie KochSz B2; BielRozm 33; Do śćierwu zbieżeli ſię, do pożárćia moiey Vbogiey máiętności, muſzą te káwálce Duſznie wyrzućić, ktore ták łákomie żárli. CiekPotr 80; Więc nie pytáią ſtárſzych ieſli to ták ſłuſznie: Lecż to iuż konkluduią/ że ták ma być duſznie. KlonWor 47.
2. Ochoczo, żwawo; prędko; animitus, ex animo Cn (1): [kmiotkowie] Dźiw rádośćią z ſkor nie wylećieli/ A do ćiebie duſznie bieżeć chćiełi. Ażemći ie wroćił do roboty/ A ſamem tu biegł z wielkiey ochoty. RybWit C2.
3. [Pewnie, nieodmiennie:
Szereg: »dusznie a nieodmiennie«: Rzeczy zas zbawięniu potrzebnych iako ié nám pán duſznié [Malecki poprawia: pewnie] a nieodmięnnie obiecáł i chce ié wſzyſtkięm ſerdecznie zwiárą proſzącem dać/ tak i my króm wſzelakiégo obliku prośmy MurzNT 33 (Linde).]

Synonimy: 1. koniecznie, poniewoli, poniewolnie; 2. chętnie, ochotnie; 3. nieodmiennie, pewnie.

SB