[zaloguj się]
[pdf]

DUSZNIK (1) sb m

Fleksja

V sg duszniku.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Nieprzyjaciel duszy, ten, który czyha na grzeszną duszę; tu o czarcie – pokusie: [Anioł mówi do Pokusy] Co ty tu dzyáłaſz duſzniku/ Obłudo ludzki zwodniku/ V tego dobrego cżłeká/ W pyelde twoiá wiecżna męká/ Nie zwiedzyeſz go w moiey ſtroży/ Bo przebywa w nim duch boży/ Y o mnię tu ſmieſz ſzcżebiotáć/ Ná ludzkie duſze ſie miotáć BielKom Dv.

SB