[zaloguj się]
[pdf]

DUSZOROZBOJCA (1) sb m

Fleksja

G pl duszorozb(o)jc(o)w.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (XVIII) – XVII w.

Człowiek powodujący utratę zbawienia (o heretykach):
Wyrażenie: »duszorozbojca heretyk«: tráfił ná złe bárzo cżáſy/ gdy kośćioł y tyráńſtwem krwierozlewcow y chytrośćią duſzorozboycow Heretykow/ śćiśniony y roſtárgniony był. SkarŻyw 317.

Cf DUSZOBOJCA

SB