[zaloguj się]
[pdf]

DYJAK (6) sb m

dya- (2), dija- (2), dia- (2).

a pochylone.

Fleksja
sg pl
N dyjåk
G dyjåk(o)w
A dyjåka

sg N dyjåk (4). ◊ A dyjåka (1). ◊ pl G dyjåk(o)w (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

1. Diakon; diaconus Murm, Calep (2): Deaconus eyn euangelier Dyak Murm 173; Diaconus ‒ Dijak, item katechiſta. Calep 317b.
2. W dawnej Rusi pisarz książęcy lub wyższy urzędnik (4): LibLeg 11/100; Tegoż Roku 1503. [...] przyſzli Poſłowie od Kniáziá Moſkiewſkiego do Krolá Alexandrá/ Piotr Pleſczeiow/ Conſtantin Zámycki álbo Semeczká/ y Zięć iego Michayło Klápiſt/ Mikitá Hołubin Dijak/ y vtwierdzili przymierze do ſześći lat ſtale trzymáć. StryjKron 687; W dródze z Ruſſy Diaká na imię Putilá Czułych Kozaków prędka ręká záłápiłá. KochJez B3v.
Szereg: »pisarz albo dyjak« (1): Przeto ia widząc proſtotę y leniwy dochćip onych ſtárych Piſárzow álbo Diakow StryjKron 288.

Synonim: 1. katechista.

Cf DYJAKON, PODDYJAK

HJ