[zaloguj się]
[pdf]

DYSPUTATOR (1) sb m

Fleksja

N sg dysputåt(o)r.

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. [Biorący udział w dyspucie, polemice: [X. Jezuita] nie tylko to pokazał/ co prawdźiwemu Teologowi nie przyſtáło [...] ále y tego odbieżał/ cżego prawdźiwy/ y porządny Dyſputator/ cżynić nie miał [...] ſnádnie poznáć/ iácy Dyſputatorowie/ Pánowie Ieſuitae NiemJOpis 41.]
2. Ten, który bada, śledzi, tłumaczy, kometuje; badacz [disputator ‒ dysputownik, gadacz Mącz 333b; ‒ rozmowca Calep; cektownik, przegadywający się z kiem ‒ disputaor Cn] [czego]: Gdźież mądry? gdźież Doktor? gdzież badacz (marg) diſputator (‒) świátá tego? [ubi conquisitor huius saeculi] WujNT 1.Cor 1/20.

Synonim: badacz.

Cf DYSPUTOWNIK

JW