[zaloguj się]
[pdf]

DZIURKOWATY (13) ai

dziurkowaty (12), durkowaty (1) BartBydg.

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNdziurkowaty fNdziurkowatå nNdziurkowat(e)

sg m N dziurkowaty (8). ◊ f N dziurkowatå (3). ◊ n N dziurkowat(e) (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Mający otwory (zrobione celowo); fistulatus, fistulosus, multicavatus, multicavus, multiforabilis, multiforus Cn (2): Cancellus, skala, cratha durkovata BartBydg 22; Creagra, in Biblijs, Widełki álbo łyſzká dziurkowáta/ ktorą z gárncá mięſo wybieráyą. Mącz 67c.
2. Mający gąbczastą, porowatą budowę; fungosus, pumicosus, spongiosus Calep, Cn; fistulosus Calep (11): PRzęſłká Zielę [...] ieſt ziele ktore roſcie na dolinach ktorego kocżłanie ieſt dziurkowathe FalZioł I 35c, I 61d, III 2b, 7d; CZemu ięzik ma w ſobie pori, to ieſt dziurkowati ieſt wſzytek á rzadki GlabGad C4v, C5v; Fistulosus, quod est spongiae instar factum, foraminibus plenus ‒ Dzuirkowaty [!]. Calep 421b; Pumicosus ‒ Dziurkowati. Calep [876]a.
Wyrażenie: »dziurkowaty jako gębka« [szyk 2 : 1] (3): Cżemu ciało płuc ieſt rzadkie á iako gębka dziurkowate. GlabGad E; Fungosus ‒ Dziurkowaty, iako gebka. Calep 441b, 1001a.

Synonim: 2. rzadki.

Cf DZIURAWISTY, DZIURAWY, DZIURKAWY, NIEDZIURKOWATY

KN