[zaloguj się]
[pdf]

ABSOLUCYJA (8) sb f

Nagłosowe a prawdopodobnie jasne (3 r. nie kreskowane), końcowe a pochylone; o prawdopodobnie jasne.

Fleksja
sg
N absolucyjå
G absolucyj(e)j
A absolucyją
L absolucyj(e)j

sg N absolucyjå (3). ◊ G absolucyj(e)j (2). ◊ A absolucyją (1). ◊ L absolucyj(e)j (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Uwolnienie; rozgrzeszenie sakramentalne [absolutio – rozwiązanie BartBydg, Mymer2; absolutio [...] też wolno uczynienie. Et ad crimen relatum dicitur, rozgrzeszenie Mącz 401a] (8): To Abſolucya od was wymyślona/ ktorey kośćioł Boży niezna: Bo nie ná kazániu wſzytkim ludźiom w obec/ ále na ſpowiedźi káżdemu z oſobná/ zwłaſzcżá śmiertelne grzechy Kośćioł odpuſzcża. WujJud 84, 88v, L1; [ludziom] ktorzy ſumnienie máiąc związáne grzechem/ [...] niemogą ſobie rádźić ſámi/ y nieprzeſtawáią ná powſzechney á iáwney ſłowá Bożego abſolucyey/ tákowym wſzyſtkim potrzebá ieſt oſobliwey z páſterzem rozmowy y ſpowiedźi WujJudConf 84, 82v, 88v; Ale y imo to wſzytko/ ázaż y ſam X. K. y I.M.X. Arcybiſkup nam w tey mierze ábſolucyey y świádectwá nie dáią. CzechEp 71; Przedśię iednák iáko pilny ſpowiednik po ábſolucyey zaż mu nie dáie pokuty? WysKaz 29.

Synonimy: rozgrzeszenie, rozwiązanie.

TG