[zaloguj się]

GAIĆ (6) vb impf

a jasne.

Fleksja
inf gaić
indicativus
praes
sg pl
1 gaję
3 gają

inf gaić (1).praes 1 sg gaję (1).3 pl gają (3).part praes act gając (1).

stp, Cn notuje, Linde XVIXVIII w.

1. praw. Odprawiać roki sądowe, otwierać sesję sądową; indicare ex formula iudicia Cn (6):
Zwroty: »gaić prawo« (1): Od ſądów któré ſkłáda Szláchtá Niemieckim obyczáiem gáiąc práwá, do ſądu wysſzégo práwá: á piérwéy y do ſámégo Máydeburku áppellácię bywáły. SarnStat 1279.

»sąd gaić« [szyk zmienny] (5): Tedy ia przodkiem mocą Páná Bogá wſzechmogącego/ potym mocą Oświeconego Páná náſzego Krolá Iego Mił: y Rády iego/ mocą Burgrábſką y Szołtyśią/ mocą Pánow Przyſyężnikow y wſzytkiego poſpolſtwá/ gáię wam Sąd wielki GroicPorz i2; Niewiem s kąd weſzło w obyczay w wielu Miáſteczkach/ iże Przyſyężnicy/ ták ten Sąd wielki/ iáko y inne Sądy/ ſchyliwſzy ſye wſzyſcy zá Stołem/ poſzeptem gáią/ iż żaden tego nieſłyſzy. GroicPorz i2v; A ma Sądy gáić pod tymi okolicznoſćiámi: Ná mieyſtcu beſpiecznym/ iáwnym/ nie pokątnym/ ktemu obránym/ ráno / gdy Słońce wznidźie/ trzeźwo/ nie w dźień święty. GroicPorz 12, C, i4.

2. [praw. Nabywać albo posiadać prawo do korzystania z określonych płodów leśnych:

gaić co: Ktore lasy na każdy rok ubrodem abo sztukami gają LustrWpol 138.

gaić do czego na co: Nie gają tam do tej puszczy na żadne drzewo LustrRaw 183.]

Formacje wspólrdzenne: wgaić, wygaić, zagaić; zagajać.

Cf GAJENIE, GAJONY

MM