[zaloguj się]
[pdf]

GĘDEK (1) sb m

gędek, [gądek a. gędek].

Fleksja
sg pl
N gędek
A gądki

sg N gędek. ◊ [pl A gądki ].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. gędziec.

Człowiek grający na instrumencie strunowym: Lyricen ‒ Gędek. Calep 623b; [Ale tu Gądki/ y piſzcżki maſz rozumiec nie ty ktorzy ſię vcżćiwą Muſiką przyſtoynie zábawiáią/ ále owy ktorzy ſie od kárcżmy do kárcżmy tułáią/ álbo z pieſkámi táńcuią/ y tym podobne. SzczerbSpecSax 16 (Linde).]

Cf GĘDZIEC

AL