[zaloguj się]
[pdf]

GNIEWAJĄCY SIĘ (8) part praes act

sie (5), się (3).

e oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNgniewający się
Agniewając(e)go się
pl
G gniewających się
I m gniewającémi się
V m pers gniewający się

sg m N gniewający się (4). ◊ A gniewając(e)go się (1). ◊ pl G gniewających się (1). ◊ I m gniewającémi się (1). ◊ V m pers gniewający się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. gniewliwy.

Okazujący gniew, rozdrażniony, złoszczący się; stomachans Mącz, Calep; indignans Mącz (8): Mącz 89a, 420b; A choćiażby też obacżył ſyná Egiptcżyánki gniewáiącego ſię/ iednák wſpomina ná iednego oycá/ ktory y Słoniá ſtworzył y Komorá. CzechEp 41; Calep 1009a; O cżárći z potępionemi goráiący/ dla vpalenia niezmiernie ſię gniewájący/ z zápálcżywośći zgrzytáiący/ cżemu tákiego morderſtwá nád temi dokázuiećie/ ktore do ſwego mieſzkánia záwlecżećie? LatHar 152; SarnStat 706.

gniewający się na kogo (1): Mśćiwy Pan nád głownemi nieprzyiaćioły ſwemi/ y gniewáiący ſie na przećiwniki ſwoie. Leop Nah 1/2.

a. W funkcji rzeczownika (1): Niech ſię mi káżdy przypátrzy twarzy y poſtáwie gniewáiących ſię. ModrzBaz 80v.

Cf GNIEWAĆ SIĘ, GNIEWAJĄCY, [GNIEWOSZ]

MM