[zaloguj się]
[pdf]

GNIEWANIE SIĘ (2) sb n

Zawsze sie.

Fleksja

G sg gniewaniå sie (2).

Sł stp brak, Cn s.v. gniew, Linde XVII w. (z Cn) s.v. gniew i w objaśnieniu s. v. gniewanie.

Okazywanie gniewu, zawziętość, złość; invidia, odium Mącz; bilis, excandescentia, indignatio, ira, iracundia, rabies Cn [na kogo] (2): Nunquam sciens commerui ut caperet odium illa mei, Nicem s wyádomośćią mą przećiwko yey nie wykroczył/ áby miáłá prziczynę ná mie ſie gniewánia Mącz 218a, 494d.

Cf GNIEW, GNIEWAĆ SIĘ, GNIEWANIE, GNIEWIWOŚĆ, GNIEWLIWOŚĆ, GNIEWNOĆ

MM