[zaloguj się]
[pdf]

ALBINGENS (3) sb m

albingens (2), albinens (1); albingens ReszPrz; albingens: albinens SkarŻyw (1 : 1).

Pisane dużą literą; a prawdopodobnie jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
pl
G albingens(o)w
D albingens(o)m
inne pl N (lat) - albinenses

pl G albingens(o)w (1). ◊ D albingens(o)m (1). ◊ (lat) pl N albinenses (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Członek sekty powstałej w kościele katolickim w płd. Francji z końcem XII w., czasem zwano ich też katarami: Albinenses Heretykowie miecżem wykorzenieni od wſzytkiego Chrześćiáńſtwá. SkarŻyw 582 marg, 582; [Luter nauczył się] Od Albingenſow/ Pikárdow/ Wáldencżykow: Siedmi kośćielnych Sákrámentow nie prziymowáć. ReszPrz 40.

Synonim: katar.

TZ