[zaloguj się]
[pdf]

ILEKOLWIEKKROĆ (9) pron

ilekolwiekkroć (8), ilekroćkolwiek (1); ilekolwiekkroć KrowObr (2), RejAp, RejPos, BudNT; ilekolwiekkroć : ilekroćkolwiek RejZwierc (3 : 1).

Pisownia rozłączna „kroć” (7), „kolwiek” (2); „kolwiek” rozdzielone innym wyrazem (3) [w tym: by (2), sie (1)].

Teksty nie oznaczają é oraz ó; oba o oraz drugie e jasne (tak w -kolwiek i w -kroć).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Zaimek liczebny względny, w zdaniu złożonym wprowadza podrzędne okolicznikowe miary z odcieniem czasowym; quoties, quotiescunque Cn (9): Ilekolwiek kroć będziećie ieść chleb ten [Quotiescumque enim manducatis panem Vulg 1.Cor 11/26]/ y ſkielicbá thego pić/ ſmierć Páńſką opowiedáć będziećie KrowObr 47v; RejAp 63; Też moc máią nád wodámi obroćić (ie) wkrew [...] ilebykolwiek kroć chćieli [quotiescunque voluerint] BudNT Apoc 11/6.

Połączenia: »ilekolwiekkroć ... tedy (zawżdy a. nig- dy)« (2): ilekolwiek kroć ten narod odſtąpił od Páná ſwego/ tedi nigdy bez ſrogiey pomſty nie byli. RejZwierc 258, 128.

»ilekolwiekkroć ... tylekroć« (1): Iż ilekolwiek kroć złośćiwy náwroći ſie ku mnie [...] tyle kroć go ia k ſobie w łáſkę prziymę RejZwierc 124.

»ilekolwiekkroć (a. ilekroćkolwiek) ... tyle (...) razow« (2): KrowObr 70v; Iż ilekroć ſie kolwiek nędznicżek obacży w vpadku ſwoim/ á záwoła do mnie [...] tyle ſie rázow będę powinien nád nim zmiłowáć RejZwierc 10v.

»zawżdy, ilekolwiekkroć ... gdy ... nigdy« (1): ábychmy [...] w ſercoch ſwoich nápiſáli iż záwżdy ilekolwiek kroć ſie vciecżemy ku Pánu ſwoiemu [...] A gdy ſobye wſpomniemy thy ſłowá Páná ſwoiego/ [...] wſpomniawſzy ſobie ktho ie do nas mowi/ [...] iż nigdy opuſzcżeni nie będzyemy/ w wyſłuchániu náſzym. RejPos 233v.

Cf ILEKOLWIEKROĆ

MK