[zaloguj się]
[pdf]

INSTRUKTARZ (3) sb m

a pochylone.

Fleksja
sg pl
G instruktårza
A instruktårz instruktårze

sg G instruktårza (1). ◊ A instruktårz (1). ◊ pl A instruktårze (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Taryfa celna, wykaz opłat skarbowych; [instructarium Łac śr] (3): którzy [komisarze] tymże ſpoſobem inſtruktarze vczynić máią/ żeby nikt ſowito cłá pogránicznégo nie płáćił mimo práwo poſpolité. SarnStat 1196.

instruktarz czego (2): którzy [komisarze] máią inſtruktarz ſpiſáć tego cłá/ ſtoſuiąc ſie do inſtruktarzá dawnégo wybiéránia myt Koronnych SarnStat 1196.

TZ