[zaloguj się]
[pdf]

INTERCESSOR (1) sb m

Fleksja

I sg intercessorem.

Sł stp, Cn, Linde brak.

praw. Ten, który wstawia się za kimś, interweniuje w czyjejś sprawie, działa w zastępstwie kogo [intercessor ‒ zastępca BartBydg; ‒ przyczyńca, zastępca, obrońca Mącz 44c; ‒ przekazca Calep; przeszkodnik, pośrednik, rękojmia ‒ intercessor Cn]: Interceſſorem może bydź Woiewodá, y gléyt może dáć oſkárzonym do okazánia ſpráwiedliwośći. WOiewodá náſz onéy źiemi/ temu vciekáiącemu może dáć gléyt do dwu Miesięcy/ y onégo zbiegłégo może chowáć. W którym to czáśie tenże Woiewodá [...] temu zbiegłému niech ſzuka łáſki/ ábyſmy go ku ſpráwiedliwośći dopuśćili. SarnStat 242.

Synonimy: jednacz, obrońca, przekaźca, przyczyńca, rękojmia, sprawca, zastępca.

IM