[zaloguj się]
[pdf]

JARZMOWY (3) ai

a oraz o jasne.

Fleksja
sg
mNjarzmowy
pl
N subst jarzmow(e)

sg m N jarzmowy (2). ◊ pl N subst jarzmow(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych saprzykładów) – XVII (z Cn) – XVIII w.

Przymiotnik od „jarzmo” ‘drewniana uprząż wołów’; chodzący w jarzmie; iugalis, iugatorius, subiugus Cn (3): Subiugalis, Iárzmowy/ to yeſt/ który w yárzmie rabia/ poddány/ posłuſzny. Mącz 177c, 177c.
Wyrażenie: »jarzmowy woł« (1): Iugatorius – Iarzmowiwoł. Calep 570a.

Cf JARZMI, JARZMNY

LW