[zaloguj się]
[pdf]

ARCHIMANDRYTA (9) sb m

archimandryta (2), archimandryt (2), archimedryta (1), archimędryta (1), archimedryt a. archimedryta (1), archimędryt a. archimędryta (1), archimendryt a. archimendryta (1); archimandryt BudNT (2); archimedryta BielKron; archimandryta : archimędryta SkarJedn (2 : 1).

-måndr- (2) BudNT; -mandr- (2) SkarJedn.

-medr- (2), -mędr- (2), -mendr- (1); -medr- BielKron, -mędr- SkarJedn, -mendr- ConPiotr, -medr- : -mędr- Sarn (1 : 1).

Wszystkie samogłoski prawdopodobnie jasne; teksty nie oznaczają e.

Fleksja
sg pl
N archimandryta, archimandryt archimendrytowie, archimędr.
G archimedryty
A archimędrytę, archimedryty
I archimandryt(e)m

sg N archimandryta (2), archimandryt (1). ◊ G archimedryty (1). ◊ A archimędrytę (1). ◊ I archimandryt(e)m (1). ◊ pl N archimendrytowie (2); skrót: archimędr. (1). ◊ A archimedryty (1).

Sł stp: harchimendryta, Cn brak, Linde XVIII w.

Dostojnik Kościoła wschodniego, stojący na czele mandry (μάνδρα), tj. klasztoru lub kilku klasztorów, opat generalny [archimandritae – opat, gardyjan, pryjor Calep; przeor ‒ archimandrita Cn] (9): ConPiotr 30v; Roſtow Zamek y miáſtá [!] głowá Archimedryty/ to ieſt Arcybiſkupá/ pierwſze po Nowogrodźie BielKron 433; Był w Monáſterze Suprásłſkiem Archimandritem nieiáki Kimbar BudNT b7, b7; SarnStat 115, 1196.

Połączenia z przymiotnikiem od nazwy miejscowej (3): Nie długo potym/ támże w Cárogrodzie Generał/ wſzytkich Mnichow Archimándrytá Cárogrocki Ewtyches/ chytre á ſzátáńſkie kácerſtwo [...] wymyślił SkarJedn 391, Axx v, 305.

IM