[zaloguj się]
[pdf]

KARTAN (4) sb

kartan m a. kartana f.

Pierwsze a jasne; -an- (3) BielSat (2), BielSjem, -ån- (1) BielSpr.

Fleksja
pl
N kartany
A kartany

pl N kartany (2). ◊ A kartany (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Ciężkie działo, armata [cartauna, cartona Łac śr] (4): Pirwey Szlęgi wypálić/ á potym Kártány/ A za ſie będą pádáć ony ich párkány. BielSat Nv [idem BielSjem], Nv marg; Dźiáłá ku ſtrzelániu bywáią też rozmáite/ iedny wielkie/ drugie ſrzednie/ drugie máłe. Z wielkich tłuką mury álbo párkány/ zową ie od ſwych znákow/ iáko ná ktorym známię ſtoi wyláne [...,]. Ale poſpolićie zową Kártany albo też Borzące BielSpr 74v; BielSjem 36.

MM