[zaloguj się]
[pdf]

ARENDATOR (2) sb m

Nagłosowe a jasne, drugie pochylone; e oraz o jasne.

Fleksja
sg
G arendåtora
L arendåtorze

sg G arendåtora (1). ◊ L arendåtorze (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Dzierżawca, trzymający dobra w arendzie [arendator Łac śr] (2): Tenutarius bonorum coram iudicio sed et coram officio Castrensi convenitur in Maiori Polonia [...] Tóż o Arendatorze ma bydź rozumiano. SarnStat 687 [2 r.].

Synonimy: dzierżawca, najemnik.

Cf ARENDARZ

AK