Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KIERZ

Następne hasło: KIERZK »

KIERZEK (3) sb m

[kierzek], Kierzk a. Kierzek (3).

Pierwsze e jasne.

Fleksja

	sg
G	kierzka
L	kierzku

sg G kierzka (3). ◊ [L kierzku.]

Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde także XVII w.

Znaczenia

1. [Dem. od „kierz”; nieduża roślina]
2. n-pers (3)

1. [Dem. od „kierz”; nieduża roślina; herba vel planta copiose fruticans Cn: Czemu ſlitzność kwiatkow thak w máłey cenie mamy? nie prze co innego/ iedno iż grunth barzo ſłaby máią/ abowiem oddzieliwſzy ie od kierzka ich/ wſzyſtkę kraſę ſwoię barzo pręthko tracą LGranWarszZwierc 49; Tám ią dopiero okrążą y vćiſną zewſząd/ nie inácżey/ iedno iáko gdyby kuropátwę co ſie tái wkierzku/ tyſiąc pſow obſkocżyło WujPosN 1584 /II 170 (Linde).]

2. n-pers (3): vkradl suknya v kyerzska wGnyeznye LibMal 1553/173, 1548/141.

Zestawienie (1): Iakom ya nyeprzyszeth [...] do Slawathnego Marczyna kyerszka ZapWar 1505 nr 2050.

Cf KRZACZEK