[zaloguj się]
[pdf]

KIEZ (1) sb m

kiez, [kis].

Tekst nie oznacza é.

[sg N kis.] ◊ pl N kiezy.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.: kiz.

min. Jakiś minerał koloru żółtawego, być może piryt (z niem. Kies): Tákże káżdy wiedz/ iż wſzytki kruſzce/ rudy/ gąnki/ płoki rzecżne/ kámienie/ kiezy/ y ine ſkárby zyemne/ máią ſwoię właſność y wyobráżenie BielKron 26; [Sil caeruleum in metallis. Kis. Cervus Inst 46].

KW