Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KLENINA]

Następne hasło: KLENOT »

KLENOCIK (1) sb m

Fleksja

N sg klénocik.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: klejnocik.

Znaczenia

Dem. od „klenot” ‘kosztowności’; tu przen: coś wyjątkowo wartościowego (tu w tekście aluzyjnym: Januszowski dedykuje Janowi Firlejowi, podskarbiemu koronnemu fragmenty „Pieśni” Jana Kochanowskiego)

Dem. od „klenot” ‘kosztowności’; tu przen: coś wyjątkowo wartościowego (tu w tekście aluzyjnym: Januszowski dedykuje Janowi Firlejowi, podskarbiemu koronnemu fragmenty „Pieśni” Jana Kochanowskiego): Nie omieſzkáło ſie iednák nic/ á podobno ná czás/ áby przy ſkárbiéch Koronnych y ten oſtátni klénoćik ſkárbu Polſkiégo/ był pod obroną W. M. KochFragJan 4.

Cf KLENOTEK