[zaloguj się]
[pdf]

KŁODZIE (3) sb n

o pochylone, e jasne.

Fleksja
sg
G kłódziå
A kłodzie

sg G kłódziå (2). ◊ A kłodzie (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Coll. od „kłoda” ‘pień, gruby kawał drzewa’ (3):

W połączeniach szeregowych (2): karczów téż nie wykopano/ kłódźia pełno/ drew/ chroſtów pełno: owa niemáſz kędy ręki wetknąć Strum E4v, F2.

Szereg: »kłodzie, drwa« (1): kłádą łotrowie kłódźie/ drwá/ etcet. iákóm iuż o tym piſał. A kiedy tego nákłádą/ bárzo rad ſye na tym mieyſcu Stam [lege: staw] przerwie Strum F2. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.].

Cf KŁODZINA

MM