[zaloguj się]
[pdf]

KOMMUNIKACYJA (2) sb f

Tekst nie oznacza ó; pierwsze a jasne.

Fleksja
sg
I kommunikacyją
L kommunikacyj(e)j

sg I kommunikacyją (1). ◊ L kommunikacyj(e)j (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Złączenie, związek, wspólność [communicatio – udzielanie, towarzystwo Mącz 61d; – udzielenie, użyczenie Calep; obcowanie, pospolitowanie z kim; spółeczność, spólnosć, spółkowanie – communicatio Cn] (2): W co nie tuſzę áby potráfił ſwoią logiką [...]/ wymyślnym ſpołkowániem właſnośći nátir/ in concreto, iáko mowią/ Boſtwá z cżłowiecżeńſtwem w iednę oſobę złącżonego. Bo choćiaby to co o tey communikáciey mowią prawdá byłá/ á nie lndzki wymyſł/ Bogu y ſłowu iego przećiwny iáko ieſt: iednák/ by ſię to przedśię oſtáć nie mogło/ co X. K. mowi/ żeby tenże/ á nie kto inſzy/ támże ſkąd zſtąpił wſtąpić záś miał. Boby ondźie Bog ſyn/ ábo ſłowo z przodku przez ſię będce/ przed communikácyą idiomatum, zſtąpić muśiáło/ á roſtąpićby záś ták nie mogło ſámo przez ſię/ ále iuż z cżłowiecżeńſtwem złącżone. CzechEp 345.

Synonim: społkowanie.

ZZa