![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KOŃCZONY | Następne hasło: KOŃCZYĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KOŃCZYCIEL (1) sb m
Fleksja
A sg k(o)ńczyciela.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Ten, kto potwierdza, dokonuje, ostatecznie określa [czego]:
Szereg: »przodek i kończyciel«: pátrząc ná Ieſuſá przodká (marg) przednieyſzego wodzá. (–) y kończyćielá wiáry [auctorem et consummatorem fidei] WujNT Hebr 12/2.
RS