![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KOPIENIAK | Następne hasło: [KOPIENICZYĆ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KOPIENICZY (3) ai
kopieniczy (3), [kopienniczy].
o oraz e jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | kopieniczy | f | N | |
| A | A | kopieniczą | |||
| L | kopieniczym | L | |||
| pl | ||
|---|---|---|
| G | kopienniczych | |
sg m N kopieniczy (1). ◊ L kopieniczym (1). ◊ f A kopieniczą (1). ◊ [pl G kopienniczych.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Przymiotnik od „kopiennik” (3): Armare duplares, Kopieniczą służbę/ álbo/ ruſtunek zgotowáć. Mącz 16c.
[Wyrażenie: »junak kopienniczy« = kopiennik: przypádło dzieſięć iunákow kopiennicych [armigeri] Ioábowych/ y dobili go. Leop 1577 2.Reg 18/15 (Linde).]
a. O koniu wojskowym: ciężki (2): Ktory ná kopienicżym/ á ktory ná ſzwabie/ Kto też pieſzo hárcuie/ witay pánie drabie. RejWiz 139; ſzkody Końſkie według Regeſtru [płacone] iáko ktorego piſano/to ieſt/ Strzelcży ſiedm złotych/ Kopiencży [!]: piętnaśćie BielSpr 70.
ZZa