[zaloguj się]
[pdf]

KREŚLANIE (2) sb n

kreślanie (2), [kryślanie].

a jasne; tekst nie oznacza é; pierwsze e prawdopodobnie pochylone (tak w kreślać).

Fleksja
sg pl
A kréślani(e) kréślaniå
I kryślani(e)m

sg A kréślani(e) (1). ◊ [I kryślani(e)m.] ◊ pl A kréślaniå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. kreślić.

Wykonywanie nad czymś ruchów takich, jakie się czyni przy rysowaniu krzyżujących się linii; tu pogard. o liturgicznym żegnaniu jako o gestach czarodziejskich (2): kto wam tzynić roſkazał ty krziżyki ty kreſlánia KrowObr 73v.

kreślanie czym (1): Thámże [przy święceniu wody] ieſztze drugie kreſlánie tzynićie ſwiecą/ po trzykroć nád oną wodą KrowObr 73.

[Szereg: »kryślanie albo czary«: Y będźieſz że/ ty Nowowierniku/ thák ſwiętych rzecży Táiemnice zwał Kryſlániem/ álbo Cżárami. HerbOdpow X2 (Linde).]

Cf KREŚLENIE, KRYŚLAĆ

TG