[zaloguj się]
[pdf]

LEGART (4) sb m

e jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N legårt
D legårt(o)m
A legårta

sg N legårt (1). ◊ A legårta (2). ◊ pl D legårt(o)m (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) – XVII w.

Leń, próżniak, wałkoń; cessator, piger, segnis, qui aetatem per ignaviam agit Cn (4): RejZwierz 65; á ná Vrzędniká Legartá ſye nie ſpuſzczáć Strum P3; widzę zeZołnierskie ludzie tak porzucono zo [!] Legartom daią [...] wiedź daią tym wRusi co owdzie nigdy niemieszkaią, atu trzebadawac Rodowitom chetnym aby też ratowali Rzeczptą ActReg 131.

W połączenia szeregowym (1): Ale kiedyć ſye ſługá doſtánie Legart/ piiánicá/ koſtérá/ który ieno czeka/ rychłoli go záwołáią ieść. Strum R3v.

Cf 2. LEGAT, LEGAWIEC, LEGAWY

KN