[zaloguj się]
[pdf]

[LELI POLELI av, int i sb

leli poleli av, lelum polelum int, Lelus (i) Polelus sb.

Fleksja

sg N Lelus (i) Polelus. ◊ I Lelusem (i) Polelusem.

Teksty nie oznaczają é oraz ó (Cn e oraz o jasne).

Sł stp: ileli, Cn: lelom – polelom wstęp )†(2v, Linde XVI – XVIII w.

1. Prawdopodobnie opieszale, leniwie: Iestemlÿ ÿa wloszną chwale moÿe tako drogo kupÿl, a ktoz ÿą daremno otrzÿma, lelÿ polelÿ nÿcz nÿe czÿrpÿącz, nÿcz dobrego nÿedzÿelaÿącz ModlKonst 106.
2. Okrzyk biesiadny; (verbum) effutitium Cn: Naprzod tedy Polacy/ Pomorczycy/ Mazurowie ty naprzednieyſze Bogi mieli [...] Caſtora też y Poluxa Rzymſkich boſzkow chwalili/ ktorych Leluſem y Paleluſem [!] názywáli/ co ieſzcze y do dziſieyſzych czáſſow v Mazurow y Polakow ná bieſiádach/ gdy ſobie podleią/ iáwnie słyſzemy/ kiedy Lelum po Lelum wykrzykáią. StryjKron 147.
3. n-pers Mityczne bóstwa lechickie: Lelus Polelus Caſtor/ Polux. StryjKron 146 marg, 146 (Linde); kiedy miáſto práwego á żywego Bogá [...] Pochwiſty/ Lelipoleli/ Pioruny/ Gwiazdy/ y Węże [Polska] chwaliłá. WujPos 1575 185.]

MK