[zaloguj się]
[pdf]

LEPIANKA (2) sb f

lepianka (1), lepionka (1); lepianka Calep; lepionka WujNT.

e prawdopodobnie jasne (tak w lepić), pierwsze a prawdopodobnie pochylone (tak w -ånka), o z tekstów nie oznaczających ó, końcowe a jasne.

Fleksja
sg
N lepiånka
D lepionce

sg N lepiånka (2). ◊ [D lepionce.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Mieszanina błota i części roślinnych (gliny i plew), lepka substancja, z której ptaki lepią gniazda, a ludzie niekiedy domy; formaceus paries ex terra, paries luto paleaque satiatus Cn (1): Achyrosis, Ratio quaedam est commiscendi paleas cum agrilla, aliove luto ab hirundinibus (ut videtur) primum excogitata, quae ex luto festucis quibusdam commisto nidos sibi conficiunt. Has deinde rustici imitati aedificiorum suorum parietes hac materia faciunt – Lepianka. Calep 17a.
2. To, co jest ulepione (1): O człowiecze/ coś ty ieſt/ ktory ſię ſpieraſz z Bogiem? Zali lepionká [figmentum] rzecze lepiarzowi: Przecześ mię ták vczynił? WujNT Rom 9/20; [Podobno już on [Krystus] zwietrzał z Panny narodzony, Iż ten w Rzymie tak płatny z wosku ulepiony. Ba, co ja mowię: płatny, płatniejszy stworzyciel, Co to Krystusy rodzi, on rzymski zwodziciel, Ktory śmiał to przywłaszczyć tej martwej lepionce, Co właśnie służy Panu, jego drogiej męce. Apolog 69].

Cf LEPIENIE

KN