Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: LĘDŹWIANY

Następne hasło: LĘDŹWIE »

LĘDŹWICA (5) sb f

Fleksja

	sg	pl	du
N	lędźwica	lędźwice
A			lędźwice

sg N lędźwica (4). ◊ pl N lędźwice (1). ◊ [du A (cum nm) lędźwice.]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Wewnętrzna górna część uda (1)
2. Kuper ptasi (1)
3. Czyste mięso u zwierząt i ptaków (bez kości i tłuszczu) (1)
4. Nerka (2)

1. Wewnętrzna górna część uda (1): Femen Sumitur in eadem significatione qua femur. [...] Germ. Das inner theil der dicke an ſchenckelen oben bey ſcham – Ledzwice. Calep 412b.

2. Kuper ptasi (1): Cluniculus, ut cluniculae gallinarum, Guźiczká/ lędźwicá v kokoſzy. Mącz 58a.

3. Czyste mięso u zwierząt i ptaków (bez kości i tłuszczu) (1): Pulpa, pars carnosa in corpore animalis, quam et musculum apellant ‒ Liędwicza. Calep 875a.

4. Nerka; ren Murm, BartBydg (2): Murm 55; Ren, nyrka vel lyądzvicza. BartBydg 130b; [Duos renes cum adipe dvie ledzvice albo nÿrky ſ tukiem TomZbrudzBrul Lev 3/4].

Synonimy: 2. guzica, guziczka; 4. nyrka.

Cf [LĘDŹWA], LĘDŹWI, [LĘDŹWINA]