[zaloguj się]
[pdf]

RAFA (8) sb f

Oba a jasne (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg pl
N rafa rafy
G rafy
A rafę
L rafie

sg N rafa (2). ◊ G rafy (1). ◊ A rafę (2). ◊ L rafie (2). ◊ pl N rafy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) i XIX w.

Podwodna lub przybrzeżna skała, niekiedy częściowo wystająca nad powierzchnię; salebra Modrz (8): Ná rafie więźnie/ In ſalebra haeret/ to ieſt niemoże do ſkutku prziść. Bo ráfy ſą owe kámienie ná rzekach/ ná ktorych więzną ſzkuty/ komiegi/ rć. ModrzBaz 96v marg; Ráfá ieſt kámień/ co śiedźi pod wodą/ Y tego ſzkutá niech nie trąca brodą [...] (marg) Scopulus, ráfá. [...] (–) KlonFlis F3, F2, F4, G2v.
Przen: Przeszkoda (2):
Zwrot: »na rafie więznąć« = haerere in salebra Modrz (2) Wiele ich ieſt/ coby bárdzo rádźi bez tych ſowitośći byli/ gdyby tylko ku ſwemu práwu przyſzli: ále częſtokroć rzecż oſądzona ná ráfie więźnie ModrzBaz 96v, 96v marg.

DDJ