[zaloguj się]
[pdf]

RANGIFER (4) sb m

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N rangifer rangifery, rangiferi
L rangiferach

sg N rangifer (2). ◊ pl N rangifery a. łac. rangiferi (1). ◊ L rangiferach (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

zool. Rangifer tarandus (L.); renifer, ren, ssak z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla), z rodziny jeleniowatych (Cervidae), półudomowiony, hodowany na tundrze [jeleń zamorski, północnych krajów – rangifer Cn] (4): Theż Tátárowie w Azyiey ná tákich Rángiferách ieżdżą. BielKron 295; Rángiferi Reynen/ ná thych wożą co racżą/ doią mleko iáko v krow BielKron 295, 294v marg.
Szereg: »rangifer albo reon« (1): ieſth źwierz iáko koń podługowáty/ zową Rángifer albo Reon BielKron 294v.

ZCh