»wszelaką ludzkość oddalić« (1): Exuere humanitatem, Wſzeláką ludzkość oddalić. Mącz 433c.

»odwoławać się na [czyją] ludzkość« (1): Hic ego humanitatem tuam desidero, Tu ſie ya odwoławam ná twoyę luckość y záchowánie. Mącz 83a.

»ludzkość (p)okazać (a. (p)okazować)« = comprchendere aliquem humanitate Mącz; praestare humanitatem Vulg, PolAnt [w tym: komu (10), przeciw komu (3), w czym (1), po kim (1)] [szyk zmienny] (17): Leop Act 28/1; Lot okázuie ludzkość w prziymowániu gośći w dom BibRadz I 10h marg, Act 28/2[l]; KoehSat My; KwiatKsiąż Pv; Mącz 298a, 318a; pan Krákowſki áby ludzkość ſwą pokazał [...] vſtháwicżnie s pánią Giżyczką ohciał mowić GórnDworz S4v; RejPosWstaw [41⁴]v; ModrzBaz 127; SkarŻyw 134, 357, 597; Rotmiſtrz chcąc przedśię ludzkość nieiáką. po ſobie pokázáć/ prowádźił ią áż do rzéki/ gdźie ſye woźić miáłá. KochWz 136; ReszPrz 72; Zá cześć więcéy/ niż lekkość/ poczytał to ſobie/ Ludzkość wſzelką okázáć naliżſzéy oſobie KochTarn 74; WujNT Act 28/1.

»przy swojej ludzkośći stać« = mieć niewzruszone zasady (1): Constare suae humanitati, Przi ſwoyey ludzkośći ſtać/ nie puſzczáć ſie yey. Mącz 418a.

»ludzkości (wy)uczyć« [szyk zmienny] (2): oycowye [...] dzyeći ſwych zá młodu nyech ludzkośći vcżą/ áby ſie pothym vmyáły ku kożdemu ſkłányáć/ z káżdym ſie nadobnye á vkłádnye rozmowić. GliczKsiąż F5v; PaprUp Dv.

»swoją ludzkością [kogo] sobie ująć« (2): Bo zá ſwą godnośćią Godźieneś ieſzcze więcéy: ſwoią záś ludzkośćią Kogoś ſobie nie viął? KochJez A4v [idem] KochEpit A3.

»z ludzkośći się wyzuć; wyzucie się ze wszelakiej ludzkości« (1; 1): CzechEp 4; ledwie ſię z ludzkośći nie wyzuwſzy/ ták nas [ksiądz Powodowski] ſzácuie y winuie/ y do inſzych w podeyźrzenie przywodźi NiemObr 4.

»zapamiętać wszelakiej ludzkości« (1): on w ſwoiéy popędliwośći/ Zápámiętał wſzelákiéy zgołá ludzkośći KochPs 168.

»ludzkości nie znać« (1): Czy nas té wźiąć wyſpy máią/ Któré ludzkośći nie znáią? GórnTroas 55.

»własnej ludzkości pełen« (1): Lecż iáko to ieſt rzecż podobna/ że y ty ſam możeſz ſię omylić: ták záśię ieſt rzecż przyiaćielſka á właſney ludzkośći pełna/ żáłowáć cżyiego omylenia ModrzBaz 65.

»ludzkością pobudzony« (1): Ie^go Miło: Pan brát W.M. [...] bárziey ſwoią ludzkośćią/ niż iáką zaſługą moią/ ku mnie żebrakowi pobudzony/ hoyney ręki ſwey ku mnie śćiągáć [...] nie przeſtawał GrabowSet A2v.

»przyrodzona ludzkość« (1): PAnie [...] racz i ti moię tę kwapioną Pracą za wdzięcżne prżyiąć a ſwą przirodzoną Ludzkosć okazać przeciw tey leſney potworze, Ktora ſię tu ſmio ſtawić na twym Pańskim dworze. KochSat ktv.

»znak jaki (a. najmniejszy) ludzkości« (2): GórnDworz Xv; Károlſtádius [...] wzbudźił/ [...] ten to niepokoy/ cżłowiek ſrogi/ bez rozumu/ bez náuki/ bez żadnego ſmyſłu ćieleſnego/ w ktorym nigdyſmy nie obacżyli znáku iákiego przyſtoyney ludzkośći ReszPrz 63.

»cnota, (i) ludzkość« (3): TEmuś mógł rzéc beſpiecznie/ iże był przed láty W náukę/ cnotę/ ludzkość/ Bużynſki bogáty. PudłFr 40; Phil G4; KołakCath Bv. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.]

»ludzkość i dworstwo« (1): [Luteranowie] máią [...] Dyabelſką pychę/ hárdość w nich zá pokorę pocżytáią/ mieſzáć y ſzeleć/ ludzkośćią y dworſtwem zowią ReszPrz 65.

»ludzkość a kunsztowanie« (1): Aspergere comitati gravitatem, Ku ludzkośći á kuſztowániu [!] ſtátek s powagą prziłącza weſpołek weſołym y ſtátecznym być/ nie wſzetecznym. Mącz 404a.

»ludzkość i łaska« = humanitas et clementia Modrz [szyk 3 : 1] (4): ModrzBaz 127 [2 r.]; A chcąc Pan więtſzą ludzkość y łáſkę pokázáć Piotrowi/ ſzedł w vbogi dom iego SkarŻyw 597, 593. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.].

»ludzkość i łaskawość« [szyk 1 : 1] (2): Chriſtuſá [...] słowá to ſą/ ktore nam roſkázuią/ ábyſmy drugim odpuſzcżáli/ iáko chcemy/ żeby y nam odpuſzcżano. Gdźież tedy ieſt więtſze mieyſce odpuſzcżániu/ ludzkośći/ y łáſkáwośći [ignoscentiae, humanitati, clemewtiae]? ModrzBaz 127; SkarŻyw 58. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.].

»ludzkość, (a, i) miłość« [szyk 3 : 2] (5): RejPosWstaw [143⁴]; CzechEp 4; ReszList 167; Calep 799b; ále Chrześćijáńſkiego miernego [płaczu po zmarłym] y ktory miłość ku odchodzącemu y ſámá ludzkość wyćiſka/ [apostoł] nigdy nie gánił. SkarKaz 385b. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.].

»ludzkość i ochędożność« (1): Ex feritate ad mansuetudinem traducere, Od beſtialskiey grubośći ku luckośći y ochędożnośći prziwieść Mącz 120d.

»ludzkość i ochota« (1): Suo sermone subsequutus est humanitatem literarum tuarum, S taką ludzkością y ochotą yął ſie k nam mieć/ yákoś ty do niego ukłádnie piſał. Mącz 386b.

»ludzkość a opatrzność« (1): [papiez Innocencyjus] dla ſwoiey ludzkośći á opátrznośći/ przyciągnął k ſobie wiele dobrych rzecży. BielKron 189v.

»ludzkość, (a, i) skłonność« (4): Me facilitas hominis delectat, Luckość á skłonność yego mnie wielmi rozkoſzuye. Mącz 114h, 159a, 318a, 447c. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.].

»ludzkość i wszelaki sposob poczciwego życia« (1): Miſtrze [...] ten wiek bárzo śliſki/ zdrowemi náukámi do ludzkośći y do wſzelákiego ſpoſobu pocźćiwego życia/ zápráwowáli. ModrzBaz 128v.

»ludzkość i sprawiedliwość« (1) : Mnodzy ludzkośći y ſpráwiedliwośći [humanitatem et iusticiam] pilno służą ModrzBaz 57v.

»ludzkość i świętobliwość« (1): á ten rog był od inych rozny w tym iż miał oblicze człowiecze ktore znáczyło zwierzchnią ludzkość y święthobliwość BibRadz I 451a marg.

»ludzkość i układność« (1): Byłá w tym cnym Pánie tá cnotá bárzo znákomita/ bo oprocż owey mile ſłodkiey przećiw każdemu ludzkośći y vkłádnoáći/ przećiw ſługom Bożym iáka pokorá y vcżćiwość iego byłá WysKaz 41. [Ponadto w połączeniach szeregowych 4 r.].

»ludzkość i uprzejmość« (1): TItus Ceſarz [...] ieſt we wſzem podobien Lipſkimu náſzemu/ [...] Więc ludzkość y vprzeymość pánuie mu ktemu PaprPan S2.

»ludzkość, (a) zachowanie« (2): Ludzkoſcią/ záchowániem/ tym wiele nágradza/ Bo to nigdy ze złego/ ſercá nie pochadza. RejZwierz 54v; Mącz 83a. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.].

»wedle ludzkości« (1): Sed (quae facilitas tua) hoc magis dabis veniam quod se non mereri fatentur, Ale (która yeſt twoyá ludzkość/ álbo wedle twoyey ludzkośći) tym łatwiey ym przepuśćiſz ym pilniey niewinność ſwą ſpráwuyą. Mącz 335c.

»z ludzkości« (3): między innémi rzeczámi [...] któré przećiwko poddánym pánſtwu zakonu náſzego z ludzkośći rádźi czynimy [quadam humanitate libenter gerimus JanStat 904]/ o tym myślimy wnocy y wednie: ábyſmy im pokóy y odpoczynienie obfite vczynili. SarnStat 1120.

~ W przeciwstawieniu: »z cyrografu ... z ludzkości« (1) : CONTRACTVS INNOMINATVS, vczynność zowią nie z Cyrográphu piſánégo, ále z ludzkośći SarnStat 1272.