![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: NABRANY | Następne hasło: NABREJTOWAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NABREDZIĆ (1) vb pf
Teksty nie oznaczają pochyleń; a prawdopodobnie jasne (tak w na-).
Fleksja
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | nabredził | m pers | nabredzili |
praet 3 sg m nabredził. ◊ [3 pl m pers nabredzili.]
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Powiedzieć wiele głupstw, rzeczy nieprawdopodobnych (z subiektywnym podkreśleniem wielości): Bo ten nawięczei nabredził Czo ſkurem wſſitki vprzedzil RejRozm 402; [Nieiednoſmy my zblądzili/ Też ci waſſy nabredzili/ I świątość zniſzczyli. RozprKsiędza D4v].
Synonim: napleść.
Formacje współrdzenne cf BREDZIĆ.
HJ