![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: NAGANA | Następne hasło: 1. NAGANIAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NAGANIACZ (2) sb m
Wszystkie a jasne.
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| N | naganiacz | |
| G | naganiacz(o)w |
sg N naganiacz (1). ◊ pl G naganiacz(o)w (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Ten, ktory nagania; tu peior. o człowieku zabiegającym o własne korzyści (2): Azaż dziś dziwnych nágániácżow nie máſz? áby nágnáć gdzieby ſkąd czo przypáść mogło. RejZwierc 65.
W połączeniu szeregowym (1): [o stanach przełożonych i sprawcach Korony] Poyrzyſz dáley/ iáka ſpráwiedliwość/ iákie miłoſierdzie/ iákie nábywánie/ y iákie ſumnienie około niego/ y kto ſtoi v drzwi ábo v progu iego/ ábo kto ſzepce v vchá iego. Vyrzyſz áli pochlebcá/ prokurathor/ nágániácż/ ábo ten ktoryby vmiał y s kámieniá łyko obłupić. RejZwierc [193].
LW