[zaloguj się]
[pdf]

NAKRĘCAĆ (4) vb impf

nakręcać (2) nakrącać (2); nakręcać SkarKaz (2); nakrącać CzechRozm (2).

Pierwsze a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
pl
2 nakręcåcie
3 nakrącają
conditionalis
pl
3 m pers by nakręcali

praes 2 pl nakręcåcie (1). ◊ 3 pl nakrącają (2). ◊ con 3 pl m pers by nakręcali (1).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII – XVIII w.

Ukierunkowywać; tu w przen [czego] (4):

nakręcać do czego (1): Drudzy ſą/ ktorzy máią mądrość táką/ iáką tenże Apoſtoł opiſał: Ziemſką/ bydlęcą/ y dyabelſką. Ziemſką: [...] y w źiemi wſzytek ich rozum zoſtáie/ nie oglądáiąc ſię ná wieczne y przyſzłe/ áby do nich docześnych nákręcáli/ iákoby lepſze dla podleyſzych nie vpadáły. SkarKazSej 658a.

nakręcać na co (1): Ale wiem iż wżdy práwá ták złego nie maćie/ chybá onego ná tę táką ſwowolność nákręcaćie SkarKazSej 692b.

a) Fałszywie interpretować (2):

nakręcać wedle czego (1): Ale iż żydom o wcżás/ pokoy y roſkoſzy ćieleſne idzie: ktorych ſie po Meſyaſzu ſpodziewáią: zle go y kroleſtwo iego wyrozumiawſzy/ przeto ták prorockich ſłow wedle chući ſercá ſwego nákrącáią/ y ony wedle litery wykłádáią. CzechRozm 115.

nakręcać ku czemu (1): Aprzeto bacżyć to y ſam możeſz/ iż zle tych proroctw żydowie vżywáią/ y gwałtownie ich ku iákieieś poćieſze ſwey nákrącáią. CzechRozm 117v.

Formacje współrdzenne cf KRĘCIĆ.

ES