Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MALEACHIM

Następne hasło: MALEFIK »

[MALEDICENCYJA sb f

Fleksja

A sg maledic(e)ncyją.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

[Skłonność do mówienia o kimś źle, do złorzeczenia; złośliwość, złorzeczenie, tu personifikacja]

Skłonność do mówienia o kimś źle, do złorzeczenia; złośliwość, złorzeczenie, tu personifikacja; [maledicentia ‒ złorzeczeństwo, omowa, bluźnierstwo Mącz 205c; — złorzeczenie Calep; złorzeczliwość, łacność do złorzeczenia – maledicentia Cn]: Lucyper mowi: [...] dawamći też ku pomocy śioſtry náſze/ oſſorią/ kálumnią/ impudencyą/ máledicencyą/ áby thwoy ięzyk ſwoim iádem cżęſto hártowały/ iáko cżynią Prokurátorom zięmſkim PostępekPrCzart 47v.]