Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MANHOLT

Następne hasło: MANICHEJSKI »

MANICHEJCZYK (3) sb m

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja

	sg	pl
N	manichejczyk	manichejczycy
G		manichejczyk(o)w

sg N manichejczyk (1). ◊ pl N manichejczycy (1). ◊ G manichejczyk(o)w (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Członek sekty i wyznawca doktryny manichejskiej (3)

Członek sekty i wyznawca doktryny manichejskiej (3): A on mu wywodził (bo był Mánicheycżyk wymowny y Miniſter á ſkaſzcá duſz ludzkich piekielny) iſz dyabeł ſtworzył niebo/ ziemię SkarŻyw 371.

W połączeniach szeregowych (2): Y ták ſię dzieie/ iſz inni ſą Valentyniáni/ inni Bázylidyani/ inni Mánicheycżycy/ Kátáfrygowie/ Nowácyani. SkarŻyw 394. Cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »kacerstwo manichejczykow« (1): pewnemi ſłowy nie iedno kácerſtwo (zwłaſzcżá Eutychianow/ Mánicheycżykow/ Apollináryſtow/ y inſzych niektorych herezyą zápowietrzonych ludźi) ná głowę porażáiąc. LatHar 7.

Cf MANICHEUSZ