[zaloguj się]
[pdf]

MIERZWA (6) sb f

mierzwa (6), [mirzwa].

e pochylone, a jasne.

Fleksja
sg pl
N miérzwa
G miérzwy miérzw
A miérzwę
I miérzwą

sg N miérzwa (1). ◊ G miérzwy (1). ◊ A miérzwę(2). ◊ I miérzwą (2). ◊ [pl G miérzw.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI–XVII w.

Zgnieciona słoma używana (głównie) jako ściółka dla bydła; quisquiliae PolAnt; stramen coacervatum, fimus stipularius, substramentum Cn (6): RejZwierc 231v; Gdy gnoy ná rzepę wywożą/ tedy mierzwę z gumná kłáść w oborę GostGosp 108, 30; [sloma abo gardlyna, zdzblo, Rzzysko, Myrzva, pazdzyerze stipula ReuchlinBartBydg G6 marg; Słomy z tych części sprzedawać ani rozdawać nie będzie, także mierzw z ty majętności i folwarku tego na insze role InwSzlachKal 68, 68].

W porównaniu (1): A przetoż iáko płomień ogniowy trawi śćierń á płomień zżyra mierzwę/ ták korzeń ich ſtánie ſię iáko prochno/ á látorośl ich zniſzczeie iáko proch BibRadz Is 5/24.

Szereg: »gnoj albo mierzwa« (2): á vbiiaiąc ón darn/ dobrze ieſt gnoiem álbo miérzwą przetrzęſáć. Strum M2; GostGosp 98.
[Przen: Rzecz bez wartości:
Szereg:»mirzwa albo wiecheć«: Mirzwá álbo wiecheć zebrania Miniſtrowego. ŚmiglŁup B4.]
  

AŻ