Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MIGACZ

Następne hasło: [MIGAĆ SIĘ] »

MIGAĆ (2) vb impf

a jasne.

Fleksja

indicativus
inf	migać
praes
	sg
1	migåm

praet
	sg
3	m	migåł

inf migać (1). ◊ [praes 1 sg migåm.] ◊ praet 3 sg m migåł (1). ◊ [part praes act migając.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

1. Mrugać, znacząco poruszać okiem lub brwiami (1)
2. Poruszać wargami; tu: mówić niewyraźnie, bezmyślnie, mamrotać (1)

1. Mrugać, znacząco poruszać okiem lub brwiami; assentire clausione oculorum, connivere, palpebras iungere, signum oculis praebere BartBydg; adnictare, annuere, nictari, nutare Cn (1): Conniveo, mygacz, palpebras iungere, assentire clausione oculorum, signum oculis praebere BartBydg 215b; [Migam/ Mico, nuo, innuo, nicto. In praet: mgnąłem Volck Lll2v ].

[Zwrot: »okiem migać«: Connivere [...] oculos claudere. Okiem migac Cervus F40 267v.]

2. Poruszać wargami; tu: mówić niewyraźnie, bezmyślnie, mamrotać [czym] (1): łowcy przybieżeli/ Drwoſzcżepá ſą zopytáli: Ieſliby gdzie liſzkę widział/ [...] Drwoſzcżep niewiem vſty migał: A ná liſzkę pálcem ſkazał. BierEz H4v; [Kto ſie niedbále modli/ tylko wárgámi migáiąc/ á vſty ſzepcząc; temu one ſłowá przynależą: Wárgámi tylko mnie czći HerbNauka b3 (Linde)].

Synonimy: 1. mrugać; 2. mamrotać.

Formacje współrdzenne: mgnąć, mignąć; migotać się.

Cf MIGANIE