[zaloguj się]
[pdf]

RĘKOWAĆ (1) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w -ować); a jasne.

Fleksja
inf rękować
indicativus
praes
pl
3 rękują

[inf rękować.] ◊ praes 3 pl rękują.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Swatać, zaręczać kogoś: [Desponsare. Sponsare. Rękowáć. Dict 1566 D.]

rękować kogo: [tacy] ktorzy gdy nie mogą Trzeźwych ludźi oſzukáć: Więc idą tą drogą: Hándluią z piiánymi/ proſzą ná litkupy: Frymárcżą ná towáry/ kupuią cháłupy. Rękuią po piiánu/ żenią głupie chłopy: Y biorą też do tego rzadko trzeźwie popy. KlonWor 68.

Synonimy: raić, swatać.

Formacje współrdzenne cf RĘCZYĆ.

Cf [RĘKOWANIE], [RĘKOWANY]

JR