![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: ROBACZSTWO | Następne hasło: ROBACZYĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[ROBACZY ai
robaczy, chrobaczy.
o oraz a jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | n | N | chrobacze | |
| I | robacz(e)m | I | |||
sg m I robacz(e)m. ◊ n N chrobacze.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.
Znaczenia
Przymiotnik od „robak”: Niemcy to źiele zową Wurmkraut/ iákoby chrobácze źiele/ bo dáiąc naśienié/ któré ſą kwiatki/ tedy chrobaki w żywoćie dźiećióm zábiia y wypądza. UrzędowHerb 297a.
Wyrażenie: peryfr. »pokarm robaczy« = człowiek: y zaly radzysz dzyewcze twey ysz by krystvssza wszgardzyla a sz czlowyekyem szmyertelnem, pokarmem robaczem szye szlączyla ŻywEufr 13.]
DDJ