[zaloguj się]
[pdf]

MULTANKI (6) sb pl t

multanki (5), mulcianki (1), [multańki]; multanki Murm, BartBydg, StryjKron, KochFr (2); mulcianki CzechEp.

a jasne.

Fleksja
pl
N multanki
A multanki
L multankåch

N multanki (3). ◊ A multanki (1). ◊ L multankåch (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Muzyczny instrument pasterski, złożony z szeregu równolegle złączonych razem piszczałek, którego nazwa została utworzona od nazwy kraju Multany (Mołdawia); ascaula Murm, BartBydg; tibia utricularis Cn (6): A páſtérz/ multánki pod płaſcz kriiąc zá czáſu/ Wraca bydło ku domowi z puſtégo láſu. KochFr 85, 69; [Multáńki/ Tibia vtricularis. Volck L114v].

W połączeniach szeregowych (2): ktorzy ią [królową Annę] ſpiewánim/ gránim ná dudach/ multánkach/ ſurmach/ ná ſkrzypicach y bębnach gráiąc ćieſzyli StryjKron 427; CzechEp 191.

[W porównaniu: Zdobywa ſię [minister] w rzecży ná obycżáyną mowę/ ále iáko trudno multanki álbo gaydy nádęte piáſtowáć żeby nie záwrzaſły/ ták trudno dumą kácerſką myśl náperzoną hámować GrodzCzyś I 45.]

Szereg: »gajdy a(l)bo multanki« (2): Ascaula Sack- pfeiff Gáydy álbo mulitánki [!] Murm 187; BartBydg 15.

AKtt