Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MYTNIK

Następne hasło: MYTO »

MYTNY (8) ai

Zawsze -y-.

Fleksja

sg
m	N	mytny
m	A	mytnégo

pl
A	subst	mytné
I	f	mytnémi
L		mytnych

sg m N mytny (2). ◊ A mytnégo (1). ◊ pl A subst mytné (3); -é (1), -(e) (2). ◊ I f mytnémi (1). ◊ L mytnych (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Znaczenia

Przymiotnik od „myto”
- 1. Od znacz. ‘opłata za przewóz towarów’ (5)
- 2. Od znacz. ‘wynagrodzenie, zapłata’ (3)

Przymiotnik od „myto”:

1. Od znacz. ‘opłata za przewóz towarów’ (5): Tákze téz Piſárzá mytnégo Stároſtá záſtępuie, y kárność nan. IEſliby téż Burgrábiá/ Podſtárośći/ álbo (drudzy wykłádáią, Piſarz Podſtárośćiégo) Piſarz Stárośćin/ [...] wykróczył [...] tákowégo Pan álbo záſtępić/ álbo ná gárdło y dóbr iego wźięćié/ nam wydáć będźie powinien. SarnStat 490; Tám miedzy ſkáły miedzy mytne grody Gdźie muśi płáćić morſkie cło od wody. Iedźie ná dźiki Ocean Niemiecki Cżłowiek kupiecki KlonFlis D.

Zestawienie: »komora mytna« = urząd celny; camera JanStat [szyk 2 : 1] (3): O tych, którzy w gránicach y między Mytnémi Komorámi mieſzkáią: á cokolwiek w miáſteczkách, któré zá Komorámi y Gránicámi ſą, kupuią. SarnStat 1241, 399, 404.

2. Od znacz. ‘wynagrodzenie, zapłata’; meritorius Mącz (3): Equus meritorius, Náyemny/ Mytny kóń. Mącz 107b, 107b; GostGospPon 170.

Synonimy: 1. celny; 2. najemny.

Cf MYTOWY