[zaloguj się]
[pdf]

[NAPROŻNIK sb m

W a wahania; o jasne.

Fleksja
sg pl
N naprożnik nåprożniki
A nåprożnik

sg N naprożnik. ◊ A nåprożnik. ◊ pl N nåprożniki.

Sł stp, Cn brak.

Rama obejmująca drzwi lub jej części: nadproże (górna) i węgary (boczne); odrzwia: Superliminare die Vberſchwell Naprożnik ArtNom H2v; Volck Mmm2; A ſnopek hizopu omoczćie we krwi która ieſt ná progu/ á pokropćie nią naprożnik y obá podwoie [et aspergite ex co superliminare et utrumque postem] WujBib Ex 12/22 (Linde); Y poruſzyły ſie naprożniki z zawiáſámi [superliminaria cardinum] od głoſu wołáiącégo WujBib Is 6/4 (Linde).

Synonim: odrzwi.

Cf NADPROŻEK]

FP