[zaloguj się]
[pdf]

NARADOWAĆ SIĘ (4) vb pf

sie, [się].

Wszystkie a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
inf naradować się

inf naradować się (3). ◊ [fut 3 sg naraduje się.] ◊ part praet act naradowåwszy się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pf od „radować się” ‘cieszyć się, weselić się’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt (4):

naradować się z czego (2): RejPos 342v; nárádowawſzy ſie s tego [spraw ludzkich]/ powoliś gi porzućił. RejZwierc 177.

naradować się komu, czemu [= z kogo, z czego] (2): [Apostołowie w niebie] ſie iuż nigdy nie będą mogli nápátrzyć áni nárádowáć oney prawdzye RejPos 318v, 18v; [ták też y młodość pátrząc zbliſká ná roſkoſzy/ podobieńſtwo że ſię im więcey náráduie CiceroBBud 23].

Zwrot: »nie (ani) moc się naradować« = radować się wiecznie [szyk zmienny] (3): ktorego [wiekuistego bóstwa] ſie oni [święci] nigdy nápátrzyć áni nárádowáć z widzenia ſwego/ nie mogą. RejPos 342v, 18v, 318v.
Szereg: »(ani) się napatrzyć ani naradować« (3): oni [niebianie] nigdj nápátrzyć áni mu [Bogu] ſie nárádowáć mogli RejPos 18v, 318v, 342v.

Synonim: nacieszyć się.

Formacje współrdzenne cf RADOWAĆ SIĘ.

Cf [NIENARADOWANY]

DJ