[zaloguj się]
[pdf]

NARAŻAĆ (2) vb impf

Pierwsze a jasne, drugie pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg
2 narażasz
praet
sg
3 m naråżåł

[praes 2 sg narażasz.] ◊ praet 3 sg m naråżåł (2).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII ‒ XVIII w.

1. Insynuować, podsuwać [co] (2):

narażać na kogo (1): P. Marszałek u XArcybiskupa tam Arcybiskup wiele exagierował ze Komora barzo moc bierze vkrola y barzo rządzi na Pana Podlaskiego to narazał. ActReg 82.

narażać komu (1): [prokurator] to co byłá ſtroná ſobie v Sądu Ziemſkiego vpuśćiłá/ ſtronie nárażał á Kroi ſądząc ex Allegatis et reſponſis, musiał to ſądźić co ſłyſzał OrzRozm T4v.

2. [Stosować co, posługiwać się [czym]: [mówi Śmierć do Starca:] A już figlami narażasz, Żem się osłyszała, wmawiasz, Każesz mi na polu kosić, Umiesz tych fortylów dosyć DramStp I 641.]

Formacje współrdzenne cf DORAZIĆ.

DJ