[zaloguj się]
[pdf]

NARĄBAĆ (10) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf narąbać
praet
sg pl
3 m narąbåł m pers narąbali
conditionalis
sg
3 m by narąbåł

inf narąbać (1). ◊ fut 3 sg narąbå (1). ◊ 1 pl narąbåmy (1). ◊ 3 pl m pers narąbią (1). ◊ praet 3 sg m narąbåł (1). ◊ 3 pl m pers narąbali (1). ◊ con 3 sg m by narąbåł (1). ◊ part praet act narąbåwszy (3).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Urąbać wiele (z subiektywnym odczuciem wielości) [czego (pl a. sg rzeczownika bezpostaciowego)] (70):
a. Rąbiąc rozdrobnić na wiele kawałków; concidere Vulg; scindere PolAnt (7): BielKron 97v; Lucżywá [...] co go ná trą álbo nárąbią zá dźień GostGosp 86.

narąbać czym (1): iáchał Gwido po drwá á zápomniał ſiekiery/ niemiał cżymby nárąbał drew HistRzym 68.

W charakterystycznych połączeniach: narąbać mięsa, łuczywa.

Zwrot: »narąbać drew« = concidere ligna Vulg; scindere ligna PolAnt (5): Leop Gen 22/3; Abráhám [...] nárąbawſzy na ofiárę paloną drew/ ſzedł w drogę BibRadz Gen 22/3; BielKron 12v; HistRzym 68; BudBib Gen 22/3.
b. Ściąć wiele; succidere PolAnt (3): RejZwierz 45; á my ſám drzewa nárąbamy y ſpuśćimy wodą BielKron 77; BudBib Is 44/14.

W charakterystycznych połączeniach: narąbać cedrow, drzewa, gałęzi.

Formacje współrdzenne cf RĘBAĆ.

DJ